SAmfélag
Fyrir okkur öll
Hér finnur þú gagnlegar upplýsingar um Landsáætlun í málefnum fatlaðs fólks og samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Við hvetjum þig til að kynna þér bæði efnið hér á vefnum, nánara ítarefni sem vísað er í og svo að sjálfsögðu þann veruleika sem fjölbreyttir og ólíkir hópar fatlaðs fólks búa við á Íslandi.
Réttindi eins eru réttindi allra
Landsáætlun í málefnum fatlaðs fólks inniheldur 60 aðgerðir sem snúa að mismunandi sviðum mannlífsins.
Samfélagið verður betra fyrir okkur öll ef réttindi allra eru virt.
Samfélagið verður betra fyrir okkur öll ef réttindi allra eru virt.
Meira um Landsáætlun í málefnum fatlaðs fólks
Samfélag
Við viljum búa í fjölbreyttu samfélagi þar sem pláss er fyrir okkur öll og réttindi allra eru virt.

Aðgengi
Jafnt aðgengi að öllum sviðum samfélagsins er einn mikilvægasti hluti þess að tryggja mannréttindi fatlaðs fólks.

Sjálfstætt líf
Rétturinn til að taka eigin ákvarðanir og stjórna eigin lífi er grunnstef í samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks.

Menntun og atvinna
Fjölbreyttir möguleikar til menntunar og atvinnu eru lykillinn að þátttöku í samfélaginu.

Þróun þjónustu
Þjónusta við fatlað fólk þarf sífellt að vera í þróun og endurskoðun samhliða þróun samfélagsins. Þess vegna snúa 14 aðgerðir í landsáætluninni einmitt að þessu.
Lögfesting
Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks hefur nú verið lögfestur á Alþingi. Það þýðir að samningurinn hefur lagagildi á Íslandi.
Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks
Markmið samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks er að efla, verja og tryggja full og jöfn mannréttindi og grundvallarfrelsi fyrir allt fatlað fólk til jafns við aðra. Íslensk stjórnvöld undirrituðu samninginn árið 2007 og fullgiltu hann árið 2016. Samningurinn í heild sinni var lögfestur á Alþingi í nóvember 2025 og öðlaðist hann með því lagagildi hér á landi. Einnig stendur til að fullgilda valfrjálsa bókun við samninginn, en hún felur í sér kæruleið vegna brota á samningnum.
Meira um samning Sameinuðu þjóðanna

Í vetur þurfti ég að mæta til að gefa skýrslu fyrir dómara en svo kom í ljós að stóllinn minn komst ekki inn í herbergið. Við þurftum að bíða á meðan fundinn var annar salur og svo færðum við okkur þangað. Eins og stressið væri ekki nóg fyrir.
Ég var einn frammi í afgreiðslunni um daginn og þá kom maður og spurði hvort það væri enginn að vinna hérna. Samt var ég í peysu með merkinu. Hann hélt bara að af því ég væri fatlaður þá gæti ég ekki verið að vinna hérna. Mér finnst það ekki sanngjarnt.
Ég get orðið alveg brjáluð á því hvað allt í umgjörð námsins er hugsað út frá bara einum, stöðluðum hópi fólks sem er með alla útlimi virka og hundrað prósent sjón og heyrn. Þá er ég að tala um hluti sem ættu ekki að koma náminu sjálfu við en snúa að fyrirlestrarrýmum, kennsluaðferðum, tæknibúnaði og slíku. Hlutum sem man hélt að væru bara komnir inn í nútímaháskóla.
Fermingarveisla frænku minnar var í sal á 10. hæð. Á fermingardaginn bilaði aðal-lyftan og litla lyftan fór bara upp á 9. hæð. Ég þurfti því að velja á milli þess að láta bera mig upp eina hæð eða missa af veislunni.

Snillingarnir í Átaki söfnuðu liði til að bjarga málunum og sýna hvernig hægt er að spara peninga og vinnu með því að hlusta á fólk með þroskahömlun.